Włączenie grup funkcyjnych obejmuje sposoby takie jak utlenianie (np. Utlenianie nadtlenkiem lub utlenianie ozonem), aminowanie, nitrowanie , halogenowanie (np. fluorowanie) i tym podobne. Ta podkategoria ma tę wadę, że efekt uzyskany przez obróbka powierzchniowa (tj. zwilżalność) jest niestabilna i degeneruje się z czasem, prowadząc do krótkiego trwałość leczonej powierzchni i niestabilności przechowywania. Brak stabilności leczonej powierzchni jest poważnym problemem, w szczególności dla biopolimery używane do (w vivo) zastosowania medyczne, ponieważ może to powodować niepożądane cechy, takie jak zmiana właściwości substratu i / lub zmieniony profil degradacji, a zatem możliwe nieprzewidywalne wyniki i / lub niepożądane skutki uboczne. Z drugiej strony szczepienie funkcjonalne monomery lub polimery na powierzchniach są bardziej stabilną / trwałą alternatywą (patrz sekcja 8.3.3 ).
Powszechne techniki stosowane do włączania grup funkcyjnych na powierzchnię biopolimer zawierać obróbka płomieniowa , promieniowanie, obróbka koronowa i osocze , który może zwiększyć energię powierzchniową biopolimeru. Leczenie płomieniowe jest raczej przestarzałe technika obróbki powierzchni.